พ่อ ของผมป่วยหนัก อาการทรุดลงเรื่อย ๆๆ มันสร้างความห่อเหี่ยวให้กับผมอย่างมาก หมอบอกกับผมว่าหลังจากนี้ พ่อจทรุดลงเรื่อย ให้ ผมทำ รอวันนั้นมาถึง
ผมนั่งมองพ่อน้ำตาคลอที่ตา ผมอยากให้พ่อผมสบายมากกว่านี้ แต่ผมกับหลงละเริงกับชีวิต ปล่อยเวลาผ่านไปอย่างไร้ไร้จุดหมาย ทำให้พ่อสุขสบายในยามแก่เฒ่า ไม่ได้
พ่อครับผมรักพ่อ
ผมไม่อาจเขี่ยนมากไปกว่านี้อีกแล้ว ผมกำลังร้องไห้
แม้เรื่องร้ายกำลังโหเข้าใส่ผม ชะตาชีวิตที่ใครก็ไม่อาจหลีกเลี่ยง เกิดแก่เจ็บ ธรรมดาดลก ชีวิตผมต้องดำเนินต่อไป ผมกำลังพยายามหาพื้นที่เล็กสักแห่งหนึ่ง เพื่อขาย สลัดพัก รุ่งขึ้น ผมไปเดินหาสถานที่จะขายของ ผมก็ต้งพบกับอุปสรรค์ อีกจนได้ สถานที่ผมต้องการ ถูกจับจองไปหมดแล้ว แทบไม่เหลือพื้ที่สักนิดให้ผมทำอะไรเลย
เงืนผมหร่อยหรอลงไปอีกแล้ว แต่ผมมองหาช่องทางหยิบยืม เพื่อเอามาเพิ่มทุนให้เงินยังคง มีพอหมุนทำอะไรสักอย่างต่อไป มีคนมาเสนอเงินกู้ร้อยละ 20 บาทให้ผมแล้ว แต่ผมยังจะไม่กู้เขาหรอก หนทางนี้มันจะเป็นทางออกสุดท้ายที่ผมจะทำ
งานทุกงานย่อมมีอุปสรรค มีใครบางคนที่ร่ำรวยเป็นเป็นเศรษฐีหมื่อนล้าน พูดไว้ว่า ทุกสิ่งทุกอย่าง ยากที่สุดก็ตอนเร่มต้นทำ เมื่อเริ่มต้นทำคุณไม่รู้หรอกว่า ต่อไปมันจะเกิด อะไรขึ้น การกลัวการพ่ายแพ้จะทำหคุณไม่กล้าก้าวต่อ และสุดท้าย คุณจะแหมือนอย่างที่คุณคิด
ฉนั้น เมื่อคุ(ณเริ่มลงมือทำแล้ว ไม่ว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น คุณจงทำมันต่อไปอย่าหยุด
ใช่ผมจะทำมันต่อไป
